Σχόλιο στο Άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη "H Ψαρού δεν είναι ροκ" στο Protagon

Αχ αυτή η Ψαρού πάει στα κουτουρού, τραγουδούσε κάποτε ο Γιώργος Νταλάρας σε στίχους Αντώνη Ανδρικάκη, κι από ό,τι φαίνεται είχε δίκιο.

Κι όσο κι αν υπέφερα στο Γυμνάσιο με τη διακωμώδηση του επωνύμου μου, ένιωθα ενδόμυχα υπερήφανη που έστω και έμμεσα ενέπνευσα έναν ποιητή. Και στο νηπιαγωγείο ήμουν εξίσου περήφανη, όταν την 25η Μαρτίου απήγγειλα το "Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη", πιστεύοντας ακράδαντα ότι τιμώ τους αγώνες των προγόνων μου για την ελευθερία.

Ειλικρινά ποτέ δεν περίμενα ότι μετά τον εθνικό μας ποιητή και αξιολογότατους στιχουργούς μας το επώνυμό μου θα γινόταν συνώνυμο του glamour και θα αναγόταν σε Μέκκα του Lifestyle!

Και ναι η Ψαρού καθιερώθηκε ως ο απόλυτος προορισμός των κοσμικών ανά τον κόσμο. Και ναι ο ανταγωνισμός για μια ξαπλώστρα στην παραλία της είναι αντίστοιχος του ανταγωνισμού για μια θέση στο δημόσιο (τουλάχιστον προ ΔΝΤ).

Κι ενώ είχα ήδη οργανώσει κινητοποίηση μέσω facebook με τη δημιουργία του group "Δώστε την Ψαρού στους πραγματικούς ιδιοκτήτες της", ώστε τουλάχιστον να εξασφαλίσω προνομιακή μεταχείριση στην αναζήτηση ξαπλώστρας, το άρθρο σας μου κλονίζει κάθε παραδοχή: "Η Ψαρού δεν είναι ροκ". Όπως λέμε το "Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα".

Και διαπορώ και εξίσταμαι. Άξιζε τόσος αγώνας; Τόση περιπλάνηση;

Κι εδώ έρχεται ο Αλεξανδρινός ποιητής, ελαφρώς παραφρασμένος:

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ψαρού δε σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι Ψαρούδες τι σημαίνουν.
"Η Ψαρού δεν είναι ροκ" του Σταύρου Θεοδωράκη