Περίληψη
Τα φολκλορικά φεστιβάλ συνιστούν πολιτιστικά γεγονότα με θεματικό
άξονα τον λαϊκό πολιτισμό και δη τα μουσικοχορευτικά δρώμενα, με ιδιαίτερη
απήχηση στο κοινό και μακρόχρονη ιστορία (δεκαετία του 1920).
Η απαρχή τους μπορούμε να θεωρήσουμε ότι βρίσκεται στην
αρχαία Ελλάδα, με τα Παναθήναια, τα Ολύμπια, και τα Διονύσια, να αποτελούν
ορισμένες μόνο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Μετά τη δεκαετία του ’80
συντελείται αφενός ραγδαία αύξηση των φεστιβάλ, αφετέρου καταβάλλεται
συστηματική προσπάθεια από τις σύγχρονες πόλεις για την αναβάθμιση του ρόλου
τους ως προς τη φιλοξενία μεγάλου εύρους πολιτιστικών γεγονότων που συνδυάζεται
με υψηλά επίπεδα επενδύσεων σε υποδομές, ανθρώπους, δεξιότητες και προγράμματα.
Οι εξελίξεις αυτές συνεπάγονται την εμφάνιση μιας εναλλακτικής μορφής
τουρισμού, του Φεστιβαλικού Τουρισμού που θεωρείται το ταχύτερα αναπτυσσόμενο
τμήμα της τουριστικής βιομηχανίας.
Έτσι τα φεστιβάλ ανάγονται σε δημοφιλή εργαλεία
τουριστικής προώθησης, καθώς αυξάνουν τη ζήτηση για τον τοπικό τουρισμό,
επιμηκύνουν την τουριστική περίοδο, συμβάλλουν στην αναμόρφωση της εικόνας ενός
τόπου και προβάλλουν προορισμούς που φιλοδοξούν να αναδειχθούν στον παγκόσμιο
τουριστικό χάρτη.
Κι ενώ ομολογουμένως πρόκειται για έναν αναπτυσσόμενο
και πολλά υποσχόμενο κλάδο, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος του καλλιτεχνικού
ευτελισμού τους. Για το λόγο αυτό απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή και δη σε
περιπτώσεις φεστιβάλ που στηρίζονται σε μια μακρόχρονη πολιτιστική παράδοση
προκειμένου να μην πληγεί η σημασία και η καλλιτεχνική τους αξία.
