Ο ρόλος των στελεχών της αυτοδιοίκησης στην Τοπική διακυβέρνηση

H καθιέρωση της δημοκρατικής διακυβέρνησης σε συνδυασμό με τις προωθούμενες πολιτικές αποκέντρωσης, επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση της τοπικής αυτοδιοίκησης διεθνώς κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, με αποτέλεσμα οι πόλεις ανά τον κόσμο να πάψουν να διοικούνται ως τμήματα μεγαλύτερων, συγκεντρωτικών πολιτικών συστημάτων, όπου η συμμετοχή των πολιτών να είναι ανύπαρκτη ή περιορισμένη.

Στα συγκεντρωτικά συστήματα, οι ηγέτες είθιστο να ανταποκρίνονται στις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες που εντόπιζαν «ιδίοις όμμασι». Κατά συνέπεια, οι κάτοικοι του κέντρου αξιοποιούσαν αυτές τις πρωτοβουλίες, ενώ οι κάτοικοι των πιο απομακρυσμένων περιοχών δεν κατάφερναν να καρπωθούν τα οφέλη των εκάστοτε κυβερνητικών προγραμμάτων και των αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.

Festivals and Creative Cities: The Greek Local Governments and the Festival Sector

Festivals and Creative Cities:

The Greek Local Governments and the Festival Sector

MARIA PSARROU[1]

Abstract

Since the last 2 decades, the concept that access to cultural resources and cultural consumption are the cornerstones of urban development strategies, has strongly affected the urban management theoretical framework. The term “culture” has semantically broadened to include social, economic and political aspects, being currently associated with urban development. Therefore, cultural planning is fundamental for the evolution of prosperous cities which are able to participate in an international network of creative cities, competing with each other for talent, business, resources and global attention.

Η διαφάνεια στην τοπική αυτοδιοίκηση

Η διαφθορά αδιαμφισβήτητα υπονομεύει την ποιότητα των συστημάτων διακυβέρνησης, των παρεχόμενων προς τους πολίτες υπηρεσιών, καθώς επίσης δυναμιτίζει την εμπιστοσύνη σε κοινωνικούς θεσμούς, λειτουργούς και εκπροσώπους. Ο αντίκτυπος της διαφθοράς είναι εντονότερος σε τοπικό επίπεδο, όπου οι πολίτες αναπτύσσουν άμεσες σχέσεις με τις αρχές. Διαβρώνοντας τη δημόσια εμπιστοσύνη, η διαφθορά περιορίζει τη διάθεση των πολιτών να συνεργαστούν με τις αρχές, κλονίζει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και κατά συνέπεια περιορίζει δραστικά τις ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη.

Αντιμετωπίζοντας την κρίση: πώς η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να επινοήσει εκ νέου το ρόλο της στην μεγάλη ύφεση;

Η λευκή βίβλος του ICMA Governmental Affairs and Policy Committee Του Carl W. Stenberg, καθηγητή δημόσιας διοίκησης και διακυβέρνησης του School of Government, University of North Carolina

Το άρθρο αυτό βασίζεται στην υπόθεση ότι οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες που εξακολουθούν να υφίστανται τελικά θα αναγκάσουν αυτοδιοικητικά στελέχη και αιρετούς να υιοθετήσουν στρατηγικές για την παροχή υπηρεσιών και την εξισορρόπηση των προύπολογισμών που θα υπερβαίνουν τη λογική του «όπως κάναμε πάντα» που εφαρμοζόταν στη διάρκεια παρελθουσών κρίσεων.

Παρότι αρχικά αναμένεται να γίνουν συντηρητικές κινήσεις, όπως προκύπτει από προηγούμενες έρευνες, οι διαρκείς οικονομικές προκλήσεις θα απαιτήσουν σταδιακά τολμηρότερες ενέργειες. Ο αντίκτυπος των επιδεινούμενων οικονομικών συνθηκών, αναμένεται επίσης να διαφέρει από κράτος σε κράτος. Ενώ οι περιοχές με διευρυμένες αρμοδιότητες ως προς την παροχή υπηρεσιών, πολυπληθές ανθρώπινο δυναμικό και ανελαστικές φορολογικές βάσεις ενδέχεται ήδη να βρίσκονται αντιμέτωπες με νέες συνθήκες εργασίας και πολύ νωρίτερα από άλλες πόλεις και χώρες, με την πάροδο του χρόνου οι συνέπειες αναμένεται να διαδοθούν παντού.

Ο ρόλος των στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης

H καθιέρωση της δημοκρατικής διακυβέρνησης σε συνδυασμό με τις προωθούμενες πολιτικές αποκέντρωσης, επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση της τοπικής αυτοδιοίκησης διεθνώς κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, με αποτέλεσμα οι πόλεις ανά τον κόσμο να πάψουν να διοικούνται ως τμήματα μεγαλύτερων, συγκεντρωτικών πολιτικών συστημάτων, όπου η συμμετοχή των πολιτών να είναι ανύπαρκτη ή περιορισμένη.

Τοπική Αυτοδιοίκηση: αναζητώντας νέους δρόμους

Το 102^ο άρθρο του Συντάγματος θεμελιώνει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση της τοπικής αυτοδιοίκησης να διοικεί τις τοπικές υποθέσεις της και να τις κατανέμεις στους επί μέρους βαθμούς της, καθώς επίσης προβλέπει τη διοικητική και οικονομική τους αυτοτέλεια. Η κρατική εποπτεία συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και επ’ ουδενί δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση των οργανισμών της. Οι ισχύοντες νόμοι που διέπουν τη λειτουργία των ΟΤΑ έρχονται όμως να περιορίσουν αρκετά το πεδίο δράσης μέσω των μηχανισμών ελέγχου νομιμότητας στον οποίο υπόκεινται οι αποφάσεις της.

Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, κρατική υποχρέωση θεωρείται και η λήψη των απαιτούμενων νομοθετικών, κανονιστικών και δημοσιονομικών μέτρων για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των αναγκαίων για την εκπλήρωση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των ΟΤΑ πόρων, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη διαφάνεια κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών. Παρόλα αυτά, η υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. οριοθετεί σε πολύ ασφυκτικά πλαίσια τη δυνατότητα του κράτους για τη λήψη νομοθετικών, κανονιστικών και δημοσιονομικών μέτρων, με αποτέλεσμα να διακυβεύεται η οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ και κατ’ επέκταση η εκπλήρωση της αποστολής και η άσκηση των αρμοδιοτήτων τους.